غبار باران

شب شد و آسمان دل ابریســـــــــــــــــــت

روی چشمم غبار باران اســــــــــــــــــــــت

در میان سکوت تنهـــــــــــــــــــــــــــــــایی

قلبم از رفتنت پریشان اســــــــــــــــــــــــت

رفته ای و عـــــــــــــــــــــــــــذاب این دوری

ذره ذره شکست و آبــــــــــــــــــــــــــم کرد

آتش درد این جدایـــــــــــــــــــــــــــــــی باز

همنشین شراب نابــــــــــــــــــــــــــــــم کرد

کاش میشد از این همــــــــــــــــــــه احساس

قطعه های ترانه می گفتــــــــــــــــــــــــــم

کاش قبل از ظهور چشمانـــــــــــــــــــــــــت

در دل سرد گور می خفتـــــــــــــــــــــــــــم

کاش می شد که درد عشقــــــــــــــــــــت را

از دل ساده پاک می کـــــــــــــــــــــــــــــردم

کاش آن خاطرات شیریــــــــــــــــــــــــــــن را

طعمه ی قلب خاک می کـــــــــــــــــــــــردم

کاش می شد ... نمـــــــــــــــــــــی شود اما!

عشق در قلب من نمی مـــــــــــــــــــــــــیرد

تا ابد گرچه از تو بیزارم باز قلبم بهانه می گیرد