اگر دل ببندی به بال نسیـــــــــــــم به یک چشم بستن به هم می رسیــــــــم
مخور حسرت آنچه نابردنی است دریغـــــــــــــا جوانی که پژمردنی است
غنیمت شمـــــار این بهار قشـــنگ که چون شیشه روزی می آید به سنگ
نترس از جنون ســـــــاز لیلا بزن بگو عاشــــــــــقم دل به دریــــــــــا بزن
به دوش دلم بار دوری چقــــــدر ؟ فدایــــــــت بگردم، صبوری چقــــــدر؟
جهان کوچه سبز پیوندهاســـــــت بهشت خـــــــــــــدا پشت لبخندهاســـــت
بخند ای بهــــــــــــار دل سرد من کســـــــــی نیست غیر از تو همدرد من
تو اندوه من باورت می شــــــــود تو از عشـــــــــــق خیلی سرت می شود
من از وســــــعت بی کســــی آمدم از آن ســــــــــوی دلواپســــــــــــــی آمدم
دعـــــــا کردم این فصل غم بگذرد گذشــــــت آن و این نیز هم بگـــــــــذرد
دعـــــــا کردم و عشق اعجاز کرد کســــــــی چشم آن مرده را باز کــــــرد
به دردت دلـــــــی مبتلا خواســــتم دو بـــــــــال قشنگ از خـــــــدا خواستم
غزلهـــــــــــای من در من آویختنــد بنــــــــــــــام تو دیوارهـــــــــــا ریختنــد
تو سرسبــــــــزی روزگارم شدی در آن ســـــــــال قطبی بهـــــــارم شدی
به حق دل حضرت فـــــــــاطمـــه جــــــــــدا کن حســــــــــاب مرا از همه
بزن زخمه بر ســـــــاز دلتنگی ام که من تشنه جـــــــــــــــــــام یکرنگی ام
به فکرم نباشی هدر می شــــــــوم رهــــــــــــــــایم کنی دربدر می شـــــوم
اگر باده خوارم، حریفم تویــــــــی اگر شعـــــــــــــــــــــر دارم ردیفم تویی
به مولا قسم هرچه گویم کم اســت دهانم پر از دوستــــــــــــــت دارم است
عزیز دلــــــــــــــم کینه توزی نکن گناه اســـــــــــت پروانه ســـــوزی نکن
چرا خنده زورکی می کـنــــــــــی ؟ شب و روز من را یکــــــــی می کنـی ؟
دل آزرده بودن گناه است و بــــس پل آشتی یک نگاه اســــــت و بـــــــــس
اگر دل ببندی به بال نسیـــــــــــــم به یک چشم بستن به هم می رسیــــــــم
محمد علی جوشایی